Για έναν afficionado των κρασιών του Νέου
Κόσμου, όπως ο πλέον διάσημος κριτικός οίνου, ο Αμερικανός Robert
Parker, πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για τέχνασμα του «Παλαιού» οινικού
κόσμου, ο οποίος επιχειρεί να διατηρήσει τα κεκτημένα μερίδια της αγοράς
επιακούμενο μια σειρά από παραμέτρους που συνδέονται με τον τόπο
παραγωγής. Για τους υπερασπιστές αυτής της προσέγγισης, η έννοια του
terroir ανταποκρίνεται στην ανάγκη σύνδεσης ενός κρασιού με έναν τόπο
και την ιστορία του.
Πριν απαντήσετε, σκεφτείτε ως γνήσιοι
Gentlemen και Dandies: ένα κρασί, το ίδιο κρασί, έχει την ίδια γεύση και
αφήνει την ίδια εντύπωση ανεξάρτητα πότε το πίνεις, γιατί το πίνεις και
με ποιόν το πίνεις; Αν η απάντηση είναι αυτή που νομίζω, τότε ξέρετε
γιατί κανείς θα πρέπει να παίρνει το «ρίσκο», επιχειρηματικό ή
καταναλωτικό, να αφήσει το κρασί να εκφραστεί μόνο του. Μπορεί να δώσει
απλά μια γεύση, αλλά μπορεί επίσης να αφηγηθεί μια ιστορία. Ή να τη
γράψει...
Η αλήθεια είναι, ως συνήθως, κάπου στη
μέση. Ως terroir νοείται η διάδραση μιας σειράς παραγόντων, φυσικών
(γεωλογία, κλίμα, υψόμετρο, κλπ) και ανθρωπίνων (μέθοδοι οινοποίησης,
ιστορική συνέχεια της οινοποιίας κλπ), οι οποίοι δίδουν στο κρασί που
παράγεται στο συγκεκριμένο τόπο την ιδιαίτερη ταυτότητά του. Αυτή η
ιδιαιτερότητα αντικατοπτρίζεται στο τελικό προϊόν: στο χρώμα, το άρωμα,
τη γεύση και την επίγευση, τη δυνατότητα παλαίωσης.
Και είναι μεν αλήθεια η ιδέα, ότι η
ιστορία ενός αμπελώνα δε δύναται να «καταγραφεί» στο χρώμα ή τη γεύση
του κρασιού. Για αυτό και κάποιος, θα πρέπει να είναι επιφυλακτικός σε
αυτές τις μη μετρήσιμες με τις αισθήσεις μας παραμέτρους. Αλλά γιατί το
Pinot noir της Βουργουνδίας είναι τόσο διαφορετικό από εκείνο της
Καλιφόρνιας, ενώ οι γνώστες μπορούν ακόμα και να διακρίνουν διαφορές στο
κρασί που παράγεται από δύο γειτονικά, αν όχι όμορα, χωριά μιας
διάσημης οινοπαραγωγικής περιοχής;
Και βέβαια είναι πλέον τεχνολογικά δυνατό
να «κατασκευαστεί» κρασί που θα έχει την ίδια γεύση, ανεξάρτητα από το
αν ήταν καλή ή όχι η χρονιά. Ή να δοθεί μια γεύση «φράουλας»,
«σοκολάτας» κλπ, προκειμένου να σαγηνευθεί ένα συγκεκριμένο target group
και να αυξηθούν οι πωλήσεις. Ή ακόμα να δίδεται η αίσθηση του
παλαιωμένου, για κρασί που μόλις βγήκε από το οινοποιείο. Αλλά το
βιομηχανικό αυτό προϊόν είναι κρασί;
του Δρ. Θ. Γ. Γεωργόπουλου
